...

Ve geldim eve...Çok yorgun hissediorum valla kendimi..başım feci dönüyo.Valla şu derslerden ne çektim ..tek ders olsa...amma yaa ooof bıktıım artıkın.hergün bişeyin çıkmasından bıktım.acaba güzel günler gelecek mi?mutlu olabilecek miyim ben de?Allah gösterir inşallah o günleri de..nese gardaşımla oyun oynayacam..durmuyo kuduruo :) ..hajde Allahi emanet..

Şeyma..

Değişik,farklı..

Dün gece 2 ye yaklaşırken tuhaf bişeyler oldu ve hiç bu kadar korktuğumu hatırlamıyorum.Etrafımdaki baktığım bütün nesneler canlanmış durmadan sallanıyodu.Herşey sanki üstüme üstüme geliyodu. gerçekten korkunçtu.Ama ben bunların beynimin bana oynadığı bir oyun diye kendimi avuttum belki yanılmadır dedim.Ama değil gerçekten yok dediğimde bile aslinda...bakiyodum gerçekten varlardı.dayanamadim kendimi annemlerin yaninda buldum. Tek çarem dua edip gözlerimi kapamaktı.Allaha şükür sabah olmuştu ve bense küçük bi canın kuzumun öpücüğüyle uyandırıldım.valla ben bile saşırdım annem mi sandı acaba dedim yoksa nerde öpeceeeek bu cadı:)) sonra yatakta uzanırken Malezyada okulumda okuyan bi çocuğun öldüğünü söyledi gardaşım.Gerçekten saşırdım ve üzüldüm deli dolu masum bi çocuktu ya.Allah rahmet eylesin ,mekani cennet ola inşallah..Of ya kaç ödev yetişcekti bi de bugüne.Hocaları boğacam ellerimle haaaa bi bahanem de olmuş olur birilerini gebertemiyom ya onlardan çıkaram bütün acımıı :))..Neyse ben de gidiyom başım son günlerde çatlıyo zaten hava alam birazcık..hadi Allaha emanet olasınız gardaşlar.. Şeyma

Onu mu buluyorum?

Gecelerimde aydınlığı beklerken, yüzleşirdim ızdırap ve acılarımla..ve kendimle..Kendimi bitiriyor ve bir kez de ben kanatıyordum yüreğimi.üzülmüş ve kahroluyordum içten içe ...deşilmişti yaralarım çünkü...zalimler yüzünden..Açılan bu taze yaralarımı hatırladıkça ondan bir adım ve bir adım daha uzaklaşmalıydım yüreğim isyan etse de..peki neden isyan ederdi? Oysa bana yol gösterenim yüreğimin bir kurtarıcısı,benimde bir kahramanım olmuştu.İlerde çekeceği dayanılmaz bir acıdan kurtulmuştu belki de..Bir mubarek gün geldi ki artık geceler bir güneş gibi aydınlanır oldu.Rahmetle yıkanıyorduk biz..Şüphesiz ki O mutlak bir merhemdi tüm yaralara..Onun kapısıydı tek çalınılacak...O şüphesiz her derde derman idi..Öyleyse neden beklemeli?