Sevmek çetin bir savaşmış aslında..

O gece beyazlar içinde tıpkı bir meleği andırıyordu.Yüzü ışıl ışıl parlıyor, o nur yüzüne bakınca içi titriyordu insanın.Salona yürüyüşündeki asalet ayrı bir hava katmış, imrendiriyordu tüm misafirleri.Evet o benim biricik ablam Rumeysaydı .Onca yıl kıymetini bilemediğim tek ablacımdı o.İki kardeşim yetmedi sayı şimdi üçe çıktı.Öpüp koklayamadan doyamadan...Koyuyormuş ayrılık..Koca İstanbul dar gelir bana bundan gayri. Her gün geçmek bilmez..Bazen herşeyi bırakıp çekip gitmek boynuna sarılıp her birinin beni de götürün demek istiyor...Bu hayatta her güzel şey rüyaymış ya,işte bu da bir son buldu.Gülmek için yaratılmış bu gözlerden yaşlar akar sel olur, Allahım kavuştursun bizi.Ablacıma da iki cihanda da mutluluklar diliyorum.Herşey diledikleri gibi olur inşallah.Hadi iyi sabahlar.