Karmaşık..

O yalnız geceler...Eskinin hüznü,açtığı derin yaraları ve yarınların bırakacağı izleri fısıldar sana..Acı verici..Ağlatır belki de..Umutsuzluğa kapılır,sızlar kalbin derinden..Bir an yenik düşeceğini sanarsın, ta ki o perde aralanıncaya kadar..
Onca zorlukları aşıp onca mesafeyi katedip o yolda ayağımıza takılan sadece bir küçük taşa aldanarak hikmetindeki hayrı düşünmeden koşar adımlarla iki yolun başlangıcına geri dönmek ..Belki de bunun akılsızca olduğunu bilerek..Kaldırmaktan korktuğumuz o taş..Geri başlangıca dönüp öbür yolun ,güzel görünen tuzaklarına aldanıp bir ezeli düşmanın gölgesiyle yola devam etmek..Ta ki titrediğini,üşüdüğünü farkedene kadar..yine başa geri dönüp o hak yola korkusuzca ve kararlı adım atarsın..ve onca mesafeyi yine katedip önüne çıkan daha büyük bir taştan bu sefer kaldırmaktan üşenip geri vitese takarsın..Ne acizliktir bu oysa..
Bu yolda karşılaştığın onca güçlüklerin hikmetini bilerek tekrar ve tekrar geri dönmek sabit ilerleyememek..Bir adım atacağın yerde on adım geri gitmek.Tekrar ve tekrar.Aralanan perdeden görüp ama görememek..
Ve bir zaman gelir ki çok bitkin düşer insan günden güne omuzlarında ağırlaşan o yük kör eder gözlerini verir artık düşmanına koz ..Asıl kör de böyle olursun ya....
Ama biliyorum ki kalbinde hep var olan güç seni bırakmaz galip gelmeni ister..Kazanırsın eğer o güce sırtını dayarsan..Ve bununla aşarsın bir çok engeli...

Allah bizleri Ona layık bir kul,Peygamber Efendimize layık bir ümmet eylesin..

Amin..