TÜRKİYE'M
Türkiye'm Türkiye'm benim Türkiye’m
Dillerde söylenen türkü Türkiye’m
Dağlarların, ovalar, nehir göllerin
İçimde hasretin dinmez Türkiye’m
Türkiye'm Türkiye'm canım Türkiye’m
Sana akmak ister kanım Türkiye’m
Sen gibi bulunmaz sevgili,güzel
Ağrı, Süphan, Erciyes’in çok özel
Dicle, Fırat, Kızılırmak ne güzel
Van, Hazar’ın, İznik, Salda’n Türkiye’m
Türkiye'm Türkiye'm canım Türkiye’m
Sana akmak ister kanım Türkiye’m
Cami, Havra, Kilise; birce durur
Papaz, Haham, İmam; hepsi bir yürür
Kin, nefret yaşamaz bu yerde, kurur
Hoşgörü direği duran Türkiye’m
Türkiye'm Türkiye! m canım Türkiye’m
Sana akmak ister kanım Türkiye’m
Sende insan vardır, insanlar hası
Seni bir görenler unutur yası
Hazreti Mesih’in gizlenen tası
İstanbul koynunda saklı Türkiye’m
Türkiye'm Türkiye'm canım Türkiye’m
Sana akmak ister kanım Türkiye’m
Dört büyük
Sıkışan gönüller sana geliyor
Senin varlığında huzur buluyor
Gönülleri tamir eden Türkiye’m
Türkiye'm Türkiye'm canım Türkiye’m
Sana akmak ister kanım Türkiye’m
Şehirlerin medeniyet beşiği
Kültürün var çok dinlerin eşiği
Ben Çağrı’yım bu vatanın aşığı
Aksın kanım toprağına Türkiye’m
Türkiye'm Türkiye'm canım Türkiye’m
Sana akmak ister kanım Türkiye’m
Yokluktu, yoksulluktu Anadolu
ReplyDeleteBozkırın orta yerinde bir çocuk doğdu
Adı Mehmet oldu.
O şehit oğluydu.
Daha doğmadan yetim oldu
Anası kaptı Mehmet'i, koştu,
Tarlada ırgat oldu,
Eski bir yorgana sardı Mehmet'i, toprağa koydu.
Gün oldu meme emdi; karnı doydu, gözü doydu.
Gün oldu; aç kaldı, susuz kaldı.
Gün oldu; toprak onun yatağı oldu.
Mehmet toprağın üstünde kırk günlük bebek oldu.
Yağmur yıkadı yüzünü, ayaz kuruttu ellerini,
Güneş kararttı tenini,
Mehmet'in aklı erer oldu.
Babasını sordu,
Dedi anası; Şehit oldu.
Gövdesini toprak yaptı vatana kattı.
Senin baban toprak oldu.
Mehmet'in aklı ermedi.
Babası nasıl toprak olurdu ?
Gün geldi ! Düşman Çanakkale'ye geldi.
Toprak ! Dedi Mehmet'in yaşı on yedi.
Toprak benim babam dedi. Vermem dedi.
Mehmet Mehmetçik oldu.
Anası O'nu son kez doyurdu.
Koştu Çanakkale'ye Mustafa Kemal'in askeri oldu.
Gün oldu karnı doydu, gözü doydu.
Gün oldu aç kaldı, susuz kaldı.
Gün oldu toprak onun yatağı oldu.
Mehmet toprağın üstünde kırk günlük asker oldu.
Yağmur yıkadı yüzünü, ayaz kuruttu ellerini.
Güneş kararttı tenini, Mehmet'in aklı erdi.
Hatırladı!
Babasının gövdesini toprak yaptığını,
Anladı ! Babası nasıl toprak oldu.
Mehmet Mehmetçik oldu. Çelik oldu.
Duvar oldu. Çanakkale geçilmez oldu.
Ateş kustu düşman, mermi kustu, bomba kustu.
Durdu Mehmet! Çöktü dizlerinin üstüne.
Kan vardı göğsünün üstünde.
Alnını toprağa koydu, toprak kan oldu.
Yattı toprağın üstünde kırk günlükken yattığı gibi.
Tuttu toprağı kırk günlükken tuttuğu gibi.
Mehmet şehit oldu.
Mehmet toprak oldu, toprağa renk oldu,
Bitki oldu, yaprak oldu.
Bayrağa kırmızı oldu.
Gelin kızın halısına boya oldu, desen oldu.
Koyuna kuzuya çimen oldu, yün oldu, iplik oldu.
Ustanın elinde çanak oldu, çömlek oldu.
Aşığın dilinde türkü oldu.
Binlerce Mehmet Şehit oldu.
Binlerce Mehmet toprak oldu.
Toprak bize vatan oldu!
güzelmiş teşkürler
ReplyDeleteVar mı beni içinizde tanıyan?
ReplyDeleteYaşanmadan çözülmeyen sır benim.
Kalmasa da şöhretimi duymayan,
Kimliğimi tarif etmek zor benim...
Bülbül benim lisanımla ötüştü.
Bir gül için can evinden tutuştu.
Yüreğime Toroslar'dan çığ düştü.
Yangınımı söndürmedi kar benim...
Niceler sultandı, kraldı, şahtı.
Benimle değişti talihi bahtı,
Yerle bir eylerim tac ile tahtı,
Akıl almaz hünerlerim var benim...
Kamil iken cahil ettim alimi,
Vahşi iken yahşi ettim zalimi,
Yavuz iken zebun ettim Selim'i,
Her oyunu bozan gizli zor benim...
Yeryüzünde ben ürettim veremi.
Lokman Hekim bulamadı çaremi.
Aslı icin kül eyledim Kerem'i.
İbrahim'in atıldığı kor benim...
Sebep bazı Leyla, bazı Şirin'di.
Hatrım için yüce dağlar delindi.
Bilek gücüm Ferhat ile bilindi.
Kuvvet benim, kudret benim, fer benim...
İlahimle Mevlana'yı döndürdüm.
Yunus'umla öfkeleri dindirdim.
Günahımla çok ocaklar söndürdüm.
Mevla'danım, hayır benim, şer benim...
Kimsesizim hısmım da yok, hasmım da
Görünmezim cismim de yok, resmim de
Dil üzmezim, tek hece var ismimde
Barınağım gönül denen yer benim
Benim için yaratıldı Muhammed
Benim için yağdırıldı o rahmet
Evliyanın sözündeki muhabbet
Embiyanın yüzündeki nur benim
kimsesizim hısmımda yok hasmımda,
görünmezim cismimde yok resmimde,
dil üzmezim tek hece var ismimde,
barınağım gönül denen yer benim.
Unutulmak
ReplyDeleteUNUTULMAK
İnsan düşüncede yaşar.
düşünüyorsan eğer.!
düşünülürsün...
unutmak,unutulmak,
demektir.
her unutulmanın ardında
biraz daha...
kendi içimizde ki...
o sessiz yanlızlığa
gömülürüz.
unutmak,unutulmak,
demektir.
unutulmamak için...
unutmamak gerek...
bazen unutulmak
en acı cezadır.